Эмнэлэгийн нэг тасагт гурван өвчтөнийг хэвтvvлжээ. Хамгийн эхэнд ирснийг нь цонхны дэргэд, дараагийнхыг нь өрөөний голд, хамгийн сvvлчийнхийг хаалганы хажуугийн орон дээр хэвтvvлэв. З ахын хоёр нь хvнд өвчний улмаас өдөржин чимээгvй хэвтэж, харин дундах нь бусдын адил босож чадахгvй ч алиа хошин яриатай, өөдрөг дэврvvн сэтгэлтэй нэгэн байв. Тэр элдвийг хvvрнэн нөгөө хоёpыгоо хөгжөөж өвчин зовлон шанлалаа бага ч атугай нимгэлэхэд өдөр хоног ч хурдан өнгөрнө. Ийнхvv сар, улирал vргэлжилсээр өвөл эхлэв. Хvн бvрийн сэтгэн хөнгөн уйтгарт автаж исгэрэх салхийг чагнан хэвтэцгээнэ. Гэтэл нэг шөнө vv...
Босоцгоо дарлагдсан ардаа!
Үнэний хатуу нэхэлд хэзээд гүйцэгдэх жамтай худал хуурмагын төгсгөл удахгүй ирнэ гэдэгт би итгэдэг. Үнэнд од гийх бадрангуй ялалт ямар үнээр олдохыг хоногийн хоол, түлэх түлээгүй ядуусын тэвчээрийн хязгаар хэзээ алдрах, хэт хийрхэл хий тансаглалд монголоон гээсэн цөөнх хэзээ сэхээрэхээс л шалгаалах болж.
Нэгэн цагт энэ хоёр их л ойр байсан санагдана.
Өлссөн ходоод, бээрсэн биеийнхээ чихүүдэсийг түр ч атугай мартах гэж хүчээр нойрсохыг хүсэх ядуусад хүний орчлонд амьдын там эдлэхээс үүрд нойрсох нь жаргал санагдаж байхад түмнийхээ зовлонгоор цэнгэл хийх эрх ямбатну...